Het is vandaag precies 35 jaar geleden dat we elkaar ontmoetten en 25 jaar geleden dat we trouwden.
Onze eerste ontmoeting was op 7 augustus 1986. Op 7 augustus 1996, de dag dat we elkaar precies 10 jaar kenden, trouwden we op Slot Zeist. Toen ik een klein jaar eerder deze locatie boekte, werd me onder andere gevraagd of we onze trouwfoto’s in de slottuin wilden maken. Ehhh… Ja. Of we het dan geen probleem vonden dat er die middag in het tuintheater een show gepland stond van Bassie & Adriaan. De muziek zou voor wat overlast kunnen zorgen. Nee hoor, geen probleem.
We wilden onze hond ook dolgraag bij de fotosessie hebben. Ze mocht alleen niet op het slot zelf mee naar binnen. Via de fotograaf konden we een heuse hondenoppas inhuren om tijdens de trouwerij met onze Cindy buiten te wachten. Dan kon ze daarna met ons mee voor de fotosessie in de slottuin.
Zo regelden we alle grote en kleine dingen en keken we vol vertrouwen uit naar onze dag. We stonden helemaal niet meer stil bij Bassie en Adriaan...
Toen we op onze trouwdag in vol ornaat de trappen van het slot betraden, fluisterde de trouwambtenaar ons in “Als niemand kijkt, neem jullie hond dan maar lekker mee naar binnen”. Met ons beestje aan onze zijde trouwden we. Toen we onze JA’s hadden uitgesproken en weer mochten gaan zitten, kwam Cindy spontaan voor ons zitten en gaf ons een poot. Zo mooi!
Achteraan in de zaal, recht achter ons in het midden, zat de hondenoppas in haar knalblauwe jas. Pontificaal aanwezig op een aantal foto’s. We konden haar toch moeilijk alleen buiten laten wachten nu onze hond mee naar binnen mocht? Om nooit te vergeten en achteraf zo hilarisch.
Na de ceremonie gingen we met Cindy en de fotograaf de tuin in. En hóe leuk was het dat Bassie en Adriaan er waren! Onze foto’s werden deels gemaakt met op de achtergrond ‘Hallo vriendjes en vriendinnetjes’ en voor een actiefoto huppelden we door het gras op vrolijke muziek. Na de fotosessie polsten oom en neef, zonder dat wij dat wisten, of ze met het bruidspaar op de foto wilden. En dat wilden ze. Wat een unieke belevenis en wat een unieke foto’s werden dit!
Die middag hadden we een fijn samenzijn met onze naasten in het slot. Daar sneden we ook de bruidstaart aan. ‘s Avonds stond een uitgebreid diner op de planning. Dat diner was in een restaurant in het stadion van FC Utrecht. Niet dat wij zelf nou van die voetbalfans zijn, maar sommige familieleden maakten we hier wel héél erg blij mee. Het was enorm leuk om ook in het stadion foto’s te maken. Een wave met de familie op de tribune, met m’n bruidsjurk op een hometrainer, in de kleedkamers, een toevallige ontmoeting met een voetballer. Zoveel leuke fotomomenten.
We hadden in die tijd nog geen idee van het autisme van m’n man. Zijn diagnose kwam pas 10 jaar later. Met alle onverwachte wendingen en verrassingen op ons huwelijk dealde hij zonder probleem. En terugdenkend geloof ik ook dat hij daarna niet vol overprikkeling is geweest. Best bijzonder eigenlijk…
2 Dagen later vertrokken we samen met Cindy op huwelijksreis naar Texel.
Ieder jaar op 7 augustus staan we stil bij onze ontmoeting en onze trouwdag. Was ons huwelijk altijd makkelijk? Nee. Toch zijn we er samen altijd uit gekomen. Onze basis is stevig, dan kun je met elkaar veel dragen.
En dan vandaag ons zilveren huwelijksjubileum. We hebben er lang over gedaan om te beslissen wat we wilden doen. Gingen we een weekendje weg? Organiseerden we thuis een barbecue? Uit eten met een paar mensen? Naar het Openluchtmuseum? We wilden in elk geval niets groots, dat stond vast. De weersvoorspellingen maakten het afgelopen week ook niet makkelijker om de beslissing te nemen. Gisteren pas hakten we de knoop door. Ik grapte al dat onze bruiloft sneller geregeld was dan dit 😉
We zijn vandaag samen naar Gulpen geweest. Daar waar we elkaar 35 jaar geleden ontmoetten. Hij woonde in zuid-Limburg, ik was er destijds op vakantie. We hebben vanmorgen eerst m’n schoonouders verrast met een onverwacht bezoek en zijn daarna naar Gulpen gereden. Heerlijk ontspannen gewandeld, wat gegeten en een paar terrasjes gedaan. Ook beklommen we de Gulperberg via een slingerpaadje, kruip door sluip door, omhoog. Het pad wat ik na onze ontmoeting in 1986 ook liep om terug op de camping te komen. En natuurlijk zijn we bij meer plekjes geweest waar herinneringen liggen van 35 jaar terug.
Morgen gaan we samen met onze zoon en m’n moeder lunchen op Slot Zeist, en als het weer het toelaat misschien nog wat nieuwe foto’s maken in de slottuin. Zonder Bassie en Adriaan deze keer 🙂 Zo vullen we dit weekend in op onze eigen manier. Geen drukte en geen poespas, want dat past momenteel niet zo goed, maar luisterend naar onszelf en gewoon lekker in alle rust genieten van dat wat wél kan.
-Jolanda Hoenjet-de Jong-