Vaak hoor en lees ik dat het lijkt of een autistische partner niet luistert naar wat de andere partner te vertellen heeft. Of dat het hem of haar niets lijkt te interesseren wat je als partner vertelt. Mede door mijn eigen issues leerde ik steeds meer van het autisme van mijn man begrijpen. Graag vertel ik mijn persoonlijke verhaal en hoop hiermee een inkijkje te geven in hoe het er in een hoofd wat langdurig niet ontspannen is ongeveer aan toe kan gaan.

Deze blog schrijf ik als partner van m’n man met autisme, maar de stoplichtmethode kan ook bij kinderen worden gebruikt of bij mensen die vanwege iets anders problemen met prikkelverwerking hebben.

Ik zie regelmatig de term licht autistisch voorbijkomen op internet, maar ik vraag me af of dat werkelijk bestaat. Kan het brein maar een beetje autistisch zijn? Of is het zo dat als een partner of kind voor een ander een beetje of licht autistisch lijkt, dat er dan veel te veel gemaskeerd wordt? Op de tenen wordt gelopen om in het beeld van ‘geaccepteerd’ te passen? Dat stuit in de buitenwereld op de minste problemen, dus ik snap wel dat dat dan een optie is. Een onbewust gekozen optie wellicht…

Een vooroordeel wat onder veel mensen heerst, is dat autisme en empathie niet samen kunnen gaan. Ook onder partners van iemand met autisme is dit een veelgehoorde bewering. Als de partner niet snel genoeg of niet passend genoeg reageert, wordt dat makkelijk als niet-empathisch, niet-meelevend en soms zelfs als egoïstisch omschreven. Ik herken mijn eigen man totaal niet in egoïsme en hij is juist zeer meelevend, toch begrijp ik wel waar het vooroordeel vandaan komt. Let wel, ik vind het dus een VOORoordeel. Autisme en empathie gaan wat mij betreft absoluut samen.

Het was mei 2005. Ik weet het nog zo precies, omdat die bewuste middag de start was van het (autisme-)onderzoek voor onze zoon. Deze maand werden ook onze nieuwe kozijnen en buitendeuren geplaatst, waardoor het huis van beneden tot op zolder overhoop had gelegen. Erg druk en nog niet wetend van het autisme van m’n man, dus daar ook nog geen rekening mee houdend.

Veel mensen met fysieke of mentale klachten hebben beperkte energie. Christine Miserandino van de website butyoudontlooksick bedacht de lepeltheorie, waarmee inzichtelijk gemaakt kan worden hoe belangrijk het is om je energie over een dag te verdelen. Vooral belangrijk dus als de bron niet onuitputtelijk is. Ik zie bij mijn man met autisme ook het belang van goed doseren, op is echt op.

Wat houdt autisme begrijpen voor mij in? En waarom kan een schermpje zo belangrijk zijn?

“Nee!”. Later toch “Ja”. Of “Zeur niet zo”. Een blog over het (onbewust) inbouwen van schakeltijd bij autisme.

Weten wat autisme is en wat het met iemand kan doen, geeft nieuwe invalshoeken en mogelijkheden. Inzicht in autisme en in jezelf geeft uitzicht op een betere relatie.

Onlangs kwam ik in de partnergroep die ik beheer een mooi gesprek tegen. Met toestemming van het bewuste lid mag ik haar voorbeeld gebruiken. Ik noem ze voor het gemak Joke en Fred, waarbij Fred de partner met autisme is.

Puzzeltijd bij autisme noem ik het. Of werk in uitvoering, de verwerkingstijd tussen iets horen of zien en er daadwerkelijk iets mee kunnen doen. De tijd die nodig is om de blokjes in zijn hoofd in het juiste vakje te stoppen. Tijd om van het ene naar het andere te schakelen. Tijd om de situatie te overzien. Die fase waarin ik als partner regelmatig op m’n kop sta van frustratie, omdat ik een reactie verwacht die niet komt. Of heel laat, en dan hoeft het vaak al niet meer omdat het moment waar het om ging voorbij is.