Gistermiddag wandelde ik buiten met onze hond. Nou ja, wandelde... ik liep half hard omdat het ging regenen. Stom, stom, maar dat besef kwam te laat. De hond liep aan de lange lijn achter me aan, alleen koos ze precies de andere kant van het paaltje dan ik koos. Gevolg, met een ruk werd ik achteruit getrokken en smakte ik met m’n linkerkant keihard op de straat. M’n zoon was erbij, hielp me omhoog en stelde voor om naar huis te bellen dat papa ons kwam halen. Dat hoefde niet, ik kon die 5 minuten naar huis wel lopen. Alles deed zeer, maar ik kon m’n ledematen nog allemaal bewegen. Wel had ik een bloedende vinger en een zeiknatte broek. Toen we thuis kwamen zag die bloedende vinger er veel heftiger uit dan het werkelijk was, dus m’n man schrok heel erg.
Vaak kom ik verhalen tegen waarin men schrijft dat de autistische partner niet direct en adequaat kan handelen, maar dat herken ik hier thuis niet. M’n man was enorm bezorgd om me. Hij hielp me mijn vinger schoon te maken en het wondje te verbinden. Zoon merkte tegelijk heel alert op dat ik m’n trouwring beter af kon doen voor het geval m’n vinger dik zou worden. Goede tip, dus m’n ring ging af. Ik werd gesommeerd m’n natte broek uit te doen om te kunnen kijken of daaronder iets kapot was, maar dat was niet het geval. Vervolgens parkeerden ze me in pyjamabroek op de bank en heeft m’n man ongevraagd voor het eten gezorgd.
's Avonds merkten we wel dat de onverwachte stress ervoor zorgde dat er niet veel meer bij paste. We maakten er een rustige avond van om met elkaar weer bij te komen van alle commotie en prikkels.
En nu vandaag. De schrik zit er goed in. Of komt er eigenlijk nu pas uit. Ik heb echt een harde smak gemaakt en heb geluk gehad dat ik niks gebroken heb. Ik heb alleen een been met blauwe plekken, een lijf wat beurs lijkt en overal duiken kleine pijntjes op. M’n man begrijpt dat ik me niet oké voel en zegt zelfs dat hij wel verwacht had dat de ‘klap’ vandaag zou komen. Begrip alom dus.
Ik doe de komende dagen rustig aan en laat me maar lekker een beetje extra in de watten leggen.
-Jolanda Hoenjet-de Jong-