Jaren geleden zag ik op tv een programma over relaties. 4 Koppels die waren vastgelopen volgden samen relatietherapie. Dat deden ze niet met de eigen partner, maar er werd samen met de partner van een ander koppel een tijdelijk nieuw koppel gevormd. Partnerruil met een psychologisch doel. Bij de tijdelijke nieuwe partner botsten de deelnemers voornamelijk op zichzelf en op gevolgen van eigen gedrag. Ze liepen tegen eenzelfde soort problemen aan. De tijdelijke partner, waarmee echt samengewoond werd, hield onbewust een spiegel voor.

Een groot verschil tussen m’n man en mij is de manier waarop onze breinen werken. We hebben het beste met elkaar voor, maar daarbij moeten we het wel ieder met een anders werkend brein doen. Dat zorgt ondanks al onze goede bedoelingen regelmatig voor miscommunicatie.

Heeft je partner autisme en zou je het fijn vinden om daarover op Facebook op een opbouwende en respectvolle manier te praten met andere partners-van? Als de sfeer en insteek van mijn blogs bij je passen, dan is de partnergroep MIJN PARTNER HEEFT AUTISME misschien iets voor je.

Uit welk nest kom je? En andere factoren die mijns inziens een rol spelen of een relatie kans van slagen heeft of niet.

In relaties waarin autisme een rol speelt, gaat niet alles vanzelf soepel en goed. Het is vaak een hele zoektocht naar de best werkende weg en de best mogelijke balans. Dit is een proces wat jaren kan duren. Als je dat proces samen kunt aangaan, is een goede relatie absoluut mogelijk. Het is niet altijd makkelijk, maar met een positieve mindset kom je over het algemeen verder en word je gelukkiger dan wanneer je in een cirkel rond blijft draaien en er niet uit stapt.

Deze vraag kom ik vaak tegen. Net als beweringen dat een gelijkwaardige relatie niet mogelijk is. Ik deel graag ons verhaal.

Een relatie moet je blijven smeren, dan loopt de motor het best. Dat geldt voor ieder motorblok en in iedere relatie. De olie is om goed voor jezelf en elkaar te zorgen en naar elkaar te luisteren. Écht luisteren, niet invullen. En blijven praten. Al kan praten soms wat lastiger zijn als een partner autisme heeft…

Communicatie kan soms wat lastiger zijn als je partner autisme heeft. Ik schreef deze blog in de hoop dat de tips die ons helpen ook voor jullie een opstapje naar betere communicatie kunnen zijn.

Best vaak lees ik dat de partner zonder autisme vindt dat de autistische partner zo veranderde na samenwonen, trouwen of kinderen krijgen. Ik vraag me af, veranderen we niet allemaal bij stappen in de relatie? En überhaupt in het leven en bij ouder worden? Ik ben nu, als 50-plusser zonder autisme, ook niet meer de moppentappende flapuit die ik was toen we elkaar op ons 18e ontmoetten. En zeer waarschijnlijk ben ik in de loop der jaren zelf ook anders naar m’n man gaan kijken. Mijn eigen verwachting werd en wordt anders.

Veel verhalen laten je helaas geloven dat dat niet het geval is. Mijn man heeft in 2006 zijn diagnose gekregen en we zijn sinds 1986 samen. En ja, bij ons gaat het dus wél goed.

Mijn man heeft autisme, daardoor hebben we nu en dan met serieuze problemen te maken. Het gaat bij ons ook echt niet allemaal vanzelf, maar toch durf ik te zeggen dat we een stabiel huwelijk hebben. We zijn sinds 1986 samen en de diagnose kwam in 2006.